Volwassen?

Het is een tijdje geleden. Alsof ik een oude vriend of vriendin een maand of langer niet hebt gezien en ik me ondertussen een beetje awkward voel. Ben ik nog wel welkom? Ja? Mooi, dan gaan we verder.

Zoals jullie misschien wel weten ben ik bijna 18 en is mijn jeugd dan dus ook bijna ten einde. Een raar idee eigenlijk, ik ben nooit iemand geweest die zoiets als een plots moment zal zien, maar toch, zit er iets in mij die ook dit weer – tja, laten we niet doen alsof dit de eerste is van de afgelopen tijd – als een afsluiting ziet. Je had het behalen van mijn diploma, het beginnen van een studie, het – vroegtijdig – stoppen met een studie en nu heb je het 18 worden. Volwassen noemen ze dat dan.

Vanaf aankomende maandag mag ik dan ook officieel over mijn jeugd praten alsof het de verleden tijd is, hoewel ik dat nu ook al vaak genoeg doe, is ook dat toch wel een dingetje. Net als het feit dat dit mijn laatste weekend als ‘kind’ is, ja ik weet het, ik blijf altijd een kind van mijn ouders en het is geen fysieke lijn die ik maandag om 00:00 over ga, maar toch. Maar toch.

Toch kan ik het ook niet laten een aantal lijstjes op te stellen die dan weer ‘mijn jeugd’ moeten weergeven.Dus bij deze…

De soundtrack van mijn jeugd

Oh, man, waar moet ik beginnen? Bij het begin dan maar. Hallelujah, een van de eerste nummers die ik hoorde van een artiest bij wie ik het besef had dat hij dood was. Heel raar voor een kind van een paar jaar oud, de muziek stopt niet. Iets heel anders, The Police. Ik weet nog goed dat we in onze auto alleen nog maar een cassetteapperaat hadden, daar kwam deze vaak voorbij. Dan de vier bands die mijn muzieksmaak gevoormd hebben. U2, Arctic Monkeys, Coldplay en Green Day. Die laatste heb ik al een aantal jaren los gelaten, maar van U2, Coldplay en zeker ook Arctic Monkeys, weet ik het zeker, zonder hen was ik niet zoals ik ben.

En dan heb je nog die nummers die je destijds niet kon – en stiekem niet wilde -ontwijken. Het waren de nummers die waarvoor je je beige Windows 98 PC een kwartier je internetpagina liet laden om via Clipjes.nl de nieuwe clip van Shakira te kijken. Het waren de clipjes die op MTV kwamen, de Idols winnaars (en verliezers), de internet hypes uit Duitsland of Noorwegen, de karnavalmaloten of simpelweg nummers om je Jumpstyle moves op te verbeteren (met de bijbehorende Tiësto dvd natuurlijk). Het was een gouden tijd en hoewel ik nooit meer terug wil, mis ik het nog elke dag.

Bas Boudewijn